شناسایی گسل‌ها در داده‌های لرزه‌ای بازتابی به کمک نشانگر سوبل

گسل‌ها یکی از مهم‌ترین رویدادهای زمین‌شناسی هستند که در اکتشافات معدنی، هیدروکربنی و مطالعات زمین‌شناختی از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند. گسل‌ها به‌منزله یک تله ساختاری هیدروکربنی می‌باشند و از این‌رو شناخت و تعیین محل دقیق آنها عامل مهمی در توصیف مخازن هیدروکربنی است. در داده‌های لرزه‌ای بازتابی، گسل‌ها به‌صورت ناپیوستگی در امتداد بازتابنده‌ها و تغییر دامنه مشاهده می‌شوند. به‌دلیل ماهیت داده‌های لرزه‌ای، شناسایی صفحه گسل در این داده‌ها، فرایندی دشوار است و تعیین محل دقیق آنها به‌تنهایی از روی داده لرزه‌ای به‌‌ندرت امکان‌پذیر است. نشانگرهای لرزه‌ای، ابزاری هستند که اطلاعات نهفته در داده‌های لرزه‌ای را آشکار می‌نمایند و امکان تفسیر کمّی را در اختیار مفسر لرزه‌نگاری فراهم می‌آورند. در این مقاله، صافی سوبل دو‌بُعدی و سه‌بُعدی به‌منزله یک نشانگر لرزه‌ای برای شناسایی و تعیین موقعیت گسل‌ها در داده لرزه‌ای بازتابی معرفی می‌شود. این صافی، یکی از ابزارهای پرکاربرد در فرایند تشخیص لبه در پردازش تصاویر است که گرادیان تصویر را محاسبه می‌کند و به تغییرات دامنه حساس است. به‌منظور بررسی عملکرد این روش در شناسایی گسل‌ها، نشانگر سوبل بر روی داده‌های لرزه‌ای مصنوعی و واقعی در دو حالت دوبعدی و سه‌بعدی مورد بررسی قرار می‌گیرد و نتایج حاصل با نتایج نشانگر همدوسی مقایسه می‌شود. بررسی نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که نشانگر سوبل می‌تواند به‌مثابه یک نشانگر مناسب برای شناسایی گسل‌ها در داده‌های لرزه‌ای بازتابی مورد استفاده قرار بگیرد.